1.
Odgadnij zagadkę
To
jedna z najważniejszych osób na świecie.
Jeśli go jeszcze nie macie – może kiedyś znajdziecie.
To ktoś, z kim dobrze jest się bawić, śmiać, rozmawiać.
Czasami miłe niespodzianki sobie sprawiać. (przyjaciel)
Jeśli go jeszcze nie macie – może kiedyś znajdziecie.
To ktoś, z kim dobrze jest się bawić, śmiać, rozmawiać.
Czasami miłe niespodzianki sobie sprawiać. (przyjaciel)
2.Odpowiedz
na pytania:
-
Czy wiecie, jak powinien zachowywać się dobry kolega?
-
Czy dobry kolega potrafi się dzielić, np. czekoladą?
-
Czy powie coś miłego?
-
Co mówi, jak się z nami wita? itp.
3.
Słuchanie
opowiadania D. Niewoli „Chcę mieć przyjaciela”
Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromy, czerwony i wesoły nochal sterczy jak u Pinokia.
Jestem pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio – Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić.
Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je na spacery wózkami i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garaży i autostrad dla samochodów.
A miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał:
- Kiedy ktoś mnie przytuli?
Raz nawet odważył się i wyszeptał:
- Basiu, zabierz mnie na spacerek.
Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.
- To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki. – Jedno inne, drugie inne!
- Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z granatowych oczu.
Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.
Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja, Nosalek.
Posadzono mnie obok misia – Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał:
- Będziemy przyjaciółmi?
- Na pewno - krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.
- Naprawdę? – spytał zdziwiony Krzyś. – Bo ja mam takie śmieszne oczy.
- A ja mam duży nos – roześmiałem się. Chwyciłem misia za pluszową łapkę.
Mocno, ile tylko miałem siły.
3. Rozmowa na temat treści:
- Dlaczego nikt nie bawił się z misiem?
- Jak czuł się miś kiedy nikt nie chciał się z nim bawić?
- Czy dobrze jest mieć przyjaciela?
Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromy, czerwony i wesoły nochal sterczy jak u Pinokia.
Jestem pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio – Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić.
Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je na spacery wózkami i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garaży i autostrad dla samochodów.
A miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał:
- Kiedy ktoś mnie przytuli?
Raz nawet odważył się i wyszeptał:
- Basiu, zabierz mnie na spacerek.
Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.
- To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki. – Jedno inne, drugie inne!
- Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z granatowych oczu.
Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.
Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja, Nosalek.
Posadzono mnie obok misia – Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał:
- Będziemy przyjaciółmi?
- Na pewno - krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.
- Naprawdę? – spytał zdziwiony Krzyś. – Bo ja mam takie śmieszne oczy.
- A ja mam duży nos – roześmiałem się. Chwyciłem misia za pluszową łapkę.
Mocno, ile tylko miałem siły.
3. Rozmowa na temat treści:
- Dlaczego nikt nie bawił się z misiem?
- Jak czuł się miś kiedy nikt nie chciał się z nim bawić?
- Czy dobrze jest mieć przyjaciela?
4.
Pobawcie się przy piosence.
5.
Zabawa „Prawda czy fałsz?”
Dzieci wybierają prawidłowe zachowania przyjaciela (klaskanie -prawda, tupanie - fałsz):
- pomaga w trudnych chwilach
- umie pocieszyć smutnego kolegę
- kłamie
- można na nim polegać
- przezywa innych
- często się obraża
- potrafi się dzielić
- jest koleżeński
- zawsze mówi prawdę
6. „List od przyjaciela”.
Kochane dzieci!
Dowiedzieliście się dzisiaj, że warto mieć przyjaciela. Taka osoba pomoże nam w trudnej chwili, wysłucha i pocieszy gdy smutno. Podzieli się z nami tym co ma i zawsze jest dla nas miły..
Dzieci wybierają prawidłowe zachowania przyjaciela (klaskanie -prawda, tupanie - fałsz):
- pomaga w trudnych chwilach
- umie pocieszyć smutnego kolegę
- kłamie
- można na nim polegać
- przezywa innych
- często się obraża
- potrafi się dzielić
- jest koleżeński
- zawsze mówi prawdę
6. „List od przyjaciela”.
Kochane dzieci!
Dowiedzieliście się dzisiaj, że warto mieć przyjaciela. Taka osoba pomoże nam w trudnej chwili, wysłucha i pocieszy gdy smutno. Podzieli się z nami tym co ma i zawsze jest dla nas miły..
7.
Kto jest waszym przyjacielem? Może zrobicie laurkę dla najlepszego
przyjaciela, dla najlepszej przyjaciółki i kiedy się spotkacie
podarujecie ją.
Możecie
rysować przy piosence o przyjacielu
*8.
Dla chętnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz